Flessengeluk

tegen beter weten in draai ik me om
in dit slagveld van emotie
jouw afwezigheid tekent zich scherper af
als ik je niet meer lachend naast me
in de spiegel zie

wil ik wel weten hoeveel geheimen
jij voor me hield
ik drink je liever weg
dan dat ik je ooit nog zie
mijn huid is dikker nu

als dansend baan ik me
een weg door het verdriet
het glas is niet halfvol - halfleeg
maar boordevol als ik schink
op de bodem van de fles
vind ik nog steeds het geluk

Vreemd aan welke wereld

in de stilte

sluipen vragen

als koude in de tram

onzichtbaar met

het lichaam mee

bevroren kan ik

geen kant meer uit

als huiver mijn

ruggengraat streelt

ongelovig 

als een Thomas

op zoek naar

de adder 

in het gras

sluit slot stilaan de deur

dit grenzeloze geluk

is voor mij

een wereld te vreemd

Waarheen

is dit de wachttijd
van de ratrace
omdat ik de tijd
vraag te bevriezen

nu, maar niet meteen
een mantra
opdat de adem stokt
van een lijf dat weigert
te bewegen

hier sta ik dan
te verlamd door angst
om een stap vooruit
te nemen

Send me on my way

Rats

Het breekt

de klanken ontsnapt aan mijn lippen

vliegen langzaam kapot op je schild

hardnekkig knip je de draad die verbindt

door in het midden

wat weet ik meer 

dan dat hier voor het einde 

de weg splitst

links, de rede

rechts, de trots

Een spiegel voor de zon

hoe je naar me kijkt 

is een mysterie

verleiding is een woord dat brandt 

op een avond als deze

ik aarzel niet om je ritme te volgen

wij passen als een puzzel in elkaar

wanneer de waarheid je ontglipt 

voel ik de grond onder me wegzakken

jij het verzinsel van mijn dromen

bent de illusie die mijn lach breekt

zonder hoop zijn mijn ogen

nog slechts een spiegel voor de zon