The poetry of the earth is never dead.

Taboe van de gevoelens.

hier staan we weer
tussen ratio en rede
word ik naar je toe gezogen
jij en ik zijn een verhaal apart

je mond aan mijn oor
vertelt over de wereld, het leven
je laat geen pauze voor de stilte
die vrienden kenmerkt
wat wij zijn weet ik niet

gecompliceerd staat bovenaan
de reeks termen die ons beschrijven
twee wezens die teveel verzwijgen

vastberaden het onderwerp te mijden
neemt het taboe van de gevoelens
het stilaan van ons over

Op stap.

vergezel me vannacht
op mijn tocht door de straten
wie weet zullen we
de klokken horen luiden

op het uur van verdwijnen
laat ik mijn zorgen los
geef ik toe aan wat
ik niet meer deed

terwijl de spreuk van poëzie
schaduwen tot leven wekt
betover ik straten in musea,
kroegen om tot circustent

de pracht
van de nacht
doet dromen
realistisch lijken

Vraag en aanbod.

zonder liefde, geen leven
heeft iemand ooit geschreven

maar soms wil ik gewoon
niet houden van

abrupt op de man
omdat angst me verlamt

en geef ik toe,  dan loopt
hoop te koop

voor een liefdesdoop
die niet verkoopt

voor dit aanbod
staat de bank op rood

er is geen vraag
nee, er is geen nood

ik ben op jacht
tot aan de dood

Tot ziens.

ga mijn lief
ontsnap vannacht
vlei je langzaam neer
onder de sterrensprei

ik waak tot
het gouden licht
je wegvoert naar het
einde van de horizon

afstand is het beste nu
maak ik me wijs
voor de prijs van afscheid
me overmant

bitterzoet zeg ik vaarwel
tegen het hoopje botten in mijn schoot
langzaam blaas je het leven uit
en ik besef dat het niet anders kan

The only true wisdom is in knowing you know nothing.

Even castles made of sand, fall into the sea, eventually.

A woman knows the face of the man she loves as a sailor knows the open sea.

Wat aan de essentie ontsnapt.

waarschijnlijk
zie ik je nog wel
zonder te praten
over de affaire
op het puntje
van mijn tong

het mankement
dat ons doet drijven
in onwetend zand
verzwelgt de rede

dus bij deze zwijg ik
over het littekensmart
het gevoel dat je ooit gaf

monddood zet ik
tralies rond mijn as

op voorbehoud
naai ik mijn lippen vast

zie, er is een kans
dat zwakte mij overmant
en ik verboden zaken aanpak

naar wat het hart verlangt
is zo des te meer
aan de essentie ontsnapt

Liefde kent geen manieren.

Zij, staart schrander
rond zich heen
haar gouden lokken
weerbarstig golvend
over de welving
van haar schouders

De horizon leek
nooit zo veraf
toen hij er was

Zij, voorgoed
vastgeketend
aan de sleur
van het behang
zag als eerste
dat liefde
zonder manieren
kan

We don't see things as they are, we see them as we are.

True strenght is delicate.

Anders zien.

je zegt eerst wijs, volwassen

termen die ik niet begrijp

twintig spreekt mijn lichaam immers

onbedekt in de weerkaatsing

zie ik me zoals jij me ziet

ogen, billen, benen, borsten

voor jou ben ik een vrouw

met kloten aan het lijf

je zegt dan jong, mooi

holle woorden

sinds een lach het residu

van de verbeelding werd

zie jij me zoals ik me zie

lef, toorn, kracht, zeer

voor mij ben ik een vrouw

die dromen ruilde voor realiteit

als ik pal voor je sta

kijk je niet ver genoeg

het oppervlak verraadt de diepte niet

ik blijf erbij

zelfs vlakbij

zie je me niet

Let's go get lost.