vergezel me vannacht
op mijn tocht door de straten
wie weet zullen we
de klokken horen luiden
op het uur van verdwijnen
laat ik mijn zorgen los
geef ik toe aan wat
ik niet meer deed
terwijl de spreuk van poëzie
schaduwen tot leven wekt
betover ik straten in musea,
kroegen om tot circustent
de pracht
van de nacht
doet dromen
realistisch lijken
