Flessengeluk

tegen beter weten in draai ik me om
in dit slagveld van emotie
jouw afwezigheid tekent zich scherper af
als ik je niet meer lachend naast me
in de spiegel zie

wil ik wel weten hoeveel geheimen
jij voor me hield
ik drink je liever weg
dan dat ik je ooit nog zie
mijn huid is dikker nu

als dansend baan ik me
een weg door het verdriet
het glas is niet halfvol - halfleeg
maar boordevol als ik schink
op de bodem van de fles
vind ik nog steeds het geluk

Vreemd aan welke wereld

in de stilte

sluipen vragen

als koude in de tram

onzichtbaar met

het lichaam mee

bevroren kan ik

geen kant meer uit

als huiver mijn

ruggengraat streelt

ongelovig 

als een Thomas

op zoek naar

de adder 

in het gras

sluit slot stilaan de deur

dit grenzeloze geluk

is voor mij

een wereld te vreemd