het oordeel

een oordeel ontglipt en richt zich

op een deel van het geheel

ik word opgejaagd wild zonder keurmerk

in het weiland van controle

onder druk krijg ik mijn woorden niet op papier

als je me vraagt om te zwijgen

leg ik me langzaam erbij neer

en vergeet ik hoe het voelt te dromen

je kijkt me aan met een blik die ik niet ken

de zaken die ik niet begrijp

doen me mijn naam verliezen

zodat ik niet weet wie ik ben

Alles of niets

In zowel spel 

als liefde

verlies ik mezelf 

omdat ik

niet beter weet

dan me te geven

schaakmat, 

de koningin 

gaat neer

op de stenen

het is zwart - wit

voorbij de grijze zone

kies je alles of niets?

het antwoord is logisch

De meeuw

al dat rest in schaamteloos schuim

is uiteengedreven

wrakhout en wier, eens als tong

en lippen verstrengeld spoelen aan

een enkele meeuw slaat zijn vleugels uit

krijst naar de wereld onder zich,

flauw weergalmt zijn echo

in het geruis van de stroom

A will finds a way.

The poetry of the earth is never dead.

Taboe van de gevoelens.

hier staan we weer
tussen ratio en rede
word ik naar je toe gezogen
jij en ik zijn een verhaal apart

je mond aan mijn oor
vertelt over de wereld, het leven
je laat geen pauze voor de stilte
die vrienden kenmerkt
wat wij zijn weet ik niet

gecompliceerd staat bovenaan
de reeks termen die ons beschrijven
twee wezens die teveel verzwijgen

vastberaden het onderwerp te mijden
neemt het taboe van de gevoelens
het stilaan van ons over

Op stap.

vergezel me vannacht
op mijn tocht door de straten
wie weet zullen we
de klokken horen luiden

op het uur van verdwijnen
laat ik mijn zorgen los
geef ik toe aan wat
ik niet meer deed

terwijl de spreuk van poëzie
schaduwen tot leven wekt
betover ik straten in musea,
kroegen om tot circustent

de pracht
van de nacht
doet dromen
realistisch lijken