Alles gaat voorbij

daar valt hij dan
ontworteld neer
de reus uit mijn jeugd

hier leerde ik
hoe mensen groeien
as een blad en buigen als een tak
hoe we elk jaar meer ringen dragen

terwijl je armen in het water rusten
streel ik de bast
die de last niet kon houden

ik draag je vruchten
op me als een halssnoer
heel dicht, heel lang
bij mij

Don't see black or white, but see things more in grey

het oordeel

een oordeel ontglipt en richt zich

op een deel van het geheel

ik word opgejaagd wild zonder keurmerk

in het weiland van controle

onder druk krijg ik mijn woorden niet op papier

als je me vraagt om te zwijgen

leg ik me langzaam erbij neer

en vergeet ik hoe het voelt te dromen

je kijkt me aan met een blik die ik niet ken

de zaken die ik niet begrijp

doen me mijn naam verliezen

zodat ik niet weet wie ik ben

Alles of niets

In zowel spel 

als liefde

verlies ik mezelf 

omdat ik

niet beter weet

dan me te geven

schaakmat, 

de koningin 

gaat neer

op de stenen

het is zwart - wit

voorbij de grijze zone

kies je alles of niets?

het antwoord is logisch

De meeuw

al dat rest in schaamteloos schuim

is uiteengedreven

wrakhout en wier, eens als tong

en lippen verstrengeld spoelen aan

een enkele meeuw slaat zijn vleugels uit

krijst naar de wereld onder zich,

flauw weergalmt zijn echo

in het geruis van de stroom

A will finds a way.

The poetry of the earth is never dead.